22/10/12

Το μεγάλο ποτάμι

Καπνίζω.
Και κάθομαι.
Η ζωή μου έχει γαμηθεί εντελώς τελευταία
όμως εγώ
καπνίζω. Και κάθομαι.

Κάθομαι όρθιος, κάθομαι σε σκαμπό, σε καρέκλα,
κάθομαι πάνω στο καβλί του τύπου εδώ δίπλα - δεν έχει σημασία,
σημασία έχει ότι μπορώ σταθερά, να κάθομαι
και να καπνίζω.

Δεν διάλεξα τίποτα απ’ όλα αυτά.
Δεν ήθελα εγώ τίποτα απ’ όλα αυτά.
Όμως όλοι οι άλλοι, οι φίλοι μου, το σπίτι μου, παντού,
όλοι φώναζαν τελικά στ’ αυτιά μου ένα και μόνο πράγμα.
Κι έτσι κι έγινε.

Εγώ θα ήθελα μάλλον ένα σπιτάκι με κήπο,
κι έναν άνθρωπο ήρεμο να ζει δίπλα μου,
να περνάν οι μέρες όσο γίνεται απλά.
Όμως είμαι εδώ.
Και πρέπει να γελάσω και με τις παπαριές που λένε τριγύρω -
κάποτε μου φαίνονταν αστείες.
Όμως τώρα δε μου φαίνονται.
Τώρα τίποτα δε μου φαίνεται πια αστείο.
Έχουν γίνει όλα πάρα πολύ σοβαρά.

Θα μου άρεσε να φανταστώ ένα μεγάλο ποτάμι που θα ‘ρθει,
θα με ξεπλύνει στην ορμή του και θα με πάει μακρυά,
«σ’ άλλη γη σ΄άλλα μέρη» που λέει και το τραγούδι.
Ένα ορμητικό ποτάμι που θα με παρασύρει - πού ξέρεις,
μπορεί και να υπάρχει. Πρέπει να υπάρχει,
το σκέφτομαι συχνά.

Όταν θα έρθει εγώ θα είμαι εδώ,
να το περιμένω.

4 σχόλια:

  1. Α ρε ΧΖ μην ανησυχεις απλα ενηλικιωνεσαι κι εσυ- μαλλον με τον δυσκολο τροπο.
    Κατι σαν κριση μεσης ηλικιας περνας .
    Κι εγω μια απ τα ιδια μην νομιζεις... ...εχει γαμηθει το συμπαν!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν θέλω να σε ταράξω κι άλλο, αλλά και σε ένα σπιτάκι με μια ησυχούλα πάλι να κάθεσαι και να καπνίζεις σε βλέπω. Μπρ, ανατρίχιασα...

    Φιλικά,
    Θαμώνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαχα, παιδιά ευτυχώς δεν έχω έρθει ακόμα σε τέτοια κατάσταση, κι ελπίζω να μην έρθω ποτέ...το ποίημα δεν είναι για μένα.
    Είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο χάριν αμεσότητος, και περιγράφει κάποια άτομα που έτυχε να γνωρίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είχες καιρό να μας κάνεις χούμορ και με έσκιαξες! Νόμιζα ότι το έχασες... Οπότε τέλος καλό, όλα καλά :)
    Θαμώνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή