24/3/11

Θάνατος

Θάνατος

παντού θάνατος
γύρω μέσα
έξω στο μπαλκόνι
στα σκαλάκια στην κουζίνα
στο πεζοδρόμιο
στο γαμημένο μου μυαλό
θάνατος.

Στέλνεις μήνυμα και χτυπάει
λέει: ζωή
ζωή;

ε όχι ακριβώς.

Εννοείς: σχεδόν ζωή.
Όπως τη θες εσύ
όπως τη φαντάζεσαι εσύ
όχι όπως τη φαντάζομαι εγώ,
όπως τη θέλω εγώ.

άρα: θάνατος.

Βράχια άγρια μαύρα κοφτερά
σκοτάδι αγέρας κι έρημος
βατράχια που τραγουδούν το βράδυ τη ζωή
και πάλλονται οι λαιμοί τους
να ζευγαρώσουν,
να φύγει η μια γενιά να έρθει η άλλη,
να ζήσουν

όμως κάπου μακρυά
όχι στο άχρηστο κεφάλι μου,
όχι στο άχρηστο μυαλό μου

εδώ σκοτάδι
εδώ μαύρα κάγκελα

εδώ σκοτεινός
γαμημένος

θάνατος
.......

15/3/11

Άνθρωποι

(Ακούστε το από εδώ. Μουσική και φωνή δικιά μου)

Άνθρωποι παιδιά και άνθρωποι έφηβοι
Και ενήλικοι παιδιά και παππούδες μπεμπέδες
Και παιδιά γέροι και κορίτσια γυναίκες πριν την εφηβεία τους
Και κορίτσια με τακούνια και φουστάνια γυναίκας
πριν τον καθρέφτη το δικό τους
Και αγόρια με όπλα και μίσος και παντόφλες σκισμένες

Και οικογένειες μικρών και τα παιδιά να οδηγούν τους μεγάλους
Και η μαμά να φτιάχνεται κι η κόρη να κάνει απόπειρα
Κι ο μπαμπάς να φαντάζεται κι ο γιος να δουλεύει για το γραμμάτιο
Και άνθρωποι θρύμματα και σκέψεις σμπαράλια

Και άνθρωποι που φύγαν παιδιά - υπέροχοι άνθρωποι
Κι άνθρωποι αγνοί αθώοι σαν άνθη
Κι άλλοι άνθρωποι βρώμικοι παιδιά πιο μικρότερα
δαρμένα στο κύμα από άλλα παιδάκια
που μέθυσαν πιο αργά τούτο το βράδυ
και κράτησαν την πονηριά πιο σφιχτά στο μυαλό τους
.......

3/3/11

Στ' αρχίδια μου

Μου λεν ότι έχω γίνει τελευταία πολύ προσωπικός
αλλά στ’ αρχίδια μου
μου λεν ότι έχω γίνει σαν ποιητής πολύ συναισθηματικός
αλλά στ’ αρχίδια μου
ότι οι στίχοι μου δεν αφορούν κανένα,
μόνο εμένα
και τα ψυχολογικά μου
(στ’ αρχίδια μου όμως κι αυτό)
ότι δεν έχω σπίρτο, ούτε χαβαλέ
κι ούτε κάνω πια ανατροπές έξυπνες.

Τι να πω, τι να πω, κι εδώ στ’ αρχίδια μου λέω.

Γιατί αδερφέ μου (ξέρεις γιατί ε;)
γιατί φροντίζω να είμαι συνεπής στον εαυτό μου.
Γιατί δε φροντίζω οι αλλαγές στη ζωή μου
να συγκαλύπτονται από ωραία, στρωτά,
πονηρούλικα ποιήματα.
Γιατί αν νιώθω έτσι θα γράψω έτσι,
και γιατί πιστεύω εν τέλει
πως ένα ποίημα καλό θα γραφτεί
μόνο αν το δει αυτός που το ΄γραψε,
το αποδεχτεί, βαθιά μέσα του,
και μετά πει γενικώς
«στ’ αρχίδια μου.»
.......