22/2/09

Η ΠΟΡΕΙΑ

Πρέπει να βαδίζω γρήγορα δίχως σταματημό
Να αποφασίζω αμέσως την κατεύθυνσή μου
Και να μην διστάζω στο δρόμο
Να βρίσκω σημεία άδεια
Όχι πολυσύχναστα μέρη
Τα πόδια μου ασταμάτητα
Να μην πανικοβληθώ
Αλλιώς η βόμβα θα σκάσει
Ποιος την έβαλε κι εγώ δεν κατάλαβα τίποτα
Την ώρα που κοιμόμουν μάλλον
Ας πάω δεξιά
Να ναι στα πλευρά ή στον θώρακα
Τέλος πάντων δεν πρέπει να σταματήσω
Όχι πολυκοσμίες
Ούτε χαιρετισμούς και συζητήσεις με κανέναν
Ανακόπτουν την πορεία
Αριστερά γρήγορα
Ούτε ωραίες κοπελιές να κοιτάζω
Μπορεί να ξεχαστώ
Πάλι αριστερά
Αρχίζω και κουράζομαι
Πως θα αντέξω
Πως;
Να βρώ ευθεία
Γρήγορα
Μήπως να κάτσω
Όχι ποτέ
Λίγο, ίσως να μην γίνει τίποτα
Τέσσερις ώρες περπατάω
Ας πάω λίγο πιο αργά
Ωραία έχω περισσότερες δυνάμεις έτσι
Μήπως είναι στο μυαλό μου
Μήπως δεν γίνει τίποτα;
«Το καλό»
κρεοπωλείο
ρε που βρίσκουν αυτά τα ονόματα
παραλίγο ν’ αφεθώ
ωραία η παραλία
αλλά να μην πηγαίνω απ την άμμο θα κουραστώ
ας σταματήσω ένα δευτερόλεπτο
έτσι για δοκιμή
κι αν;
κι αν σκάσει;
Μ’ αρέσει η ζωή μου, περπάτα
Δεν ξέρω που βρίσκομαι
Η αναπνοή μου δυσκολεύει σιγά σιγά
Αγχώνομαι, φοβάμαι, ιδρώνω, διψάω, κατουριέμαι, κουράζομαι, πεινάω, νυστάζω, πονάω, κλαίω, φωνάζω, ουρλιάζω, τρέχω, ζαλίζομαι, κρυώνω, φωνάζω, ουρλιάζω, τρελαίνομαι
Σταμάτα
Όχι τρέχα
Θα σταματήσω κι ας σκοτωθώ
Τρέχα
Θα πέσω στην άμμο κι ας σκάσει η κωλοβόμβα
Να σκοτωθώ μόνος μου χωρίς να σκοτώσω κανένα
Τώρα
Όχι τρέχα
Τώρα ρε
Όχι
Δεν μπορώ άλλο το μαρτύριο
Πέφτω
Βρίσκομαι στην άμμο
Ακίνητος
Περνάνε δυό λεπτά
Τίποτα
Ανοίγω τα μάθια μου
Τίποτα
Ευτυχώς παναγία μου
Φώτα αστράφτουν γύρω μου
Θα ονειρεύομαι μάλλον
Ας κοιμηθώ

Τρεις ώρες πριν στο κρεοπωλείο «Το καλό», ο έμπορας συζητά με έναν πελάτη.
-τον είδες αυτόν που πέρασε απ’ έξω;
-ναι τι είναι αυτός;
-ολότρελος. Ξυπνάει το πρωι και τρέχει μέχρι το βράδυ και πάει και κοιμάται στην παραλία.
-πυροβολημένο δηλ.
-ναι το κακόμοιρο το Στελάκι. Κατά τις οχτώ πέρνα απ’ την παραλία να τον δεις. Στέκονται οι τουρίστες και τον παίρνουν φωτογραφία. Αφού εδώ οι αλήτες έχουν βρεί τον τόπο που πάει και πέφτει κι έχουν στήσει ολόκληρη επιχείρηση. Λοιπόν, πόσα κιλά αρνί θες;
-δυό.
-ωραία.
.......

17/2/09

Ένας σχεδόν κανονικός τύπος

Έχω μια βαθιά λύπη.

Κι όμως, ζω μια όμορφη ζωή.
Έχω μια καλή δουλειά, φίλους που αγαπώ και που
χαίρονται κι αυτοί για την συντροφιά μου,
ένα κορίτσι που κάνουμε πάντα όμορφο έρωτα,
είμαι υγιής. Έχω ταξιδέψει και ταξιδεύω ήδη αρκετά,
σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Έχω όρεξη να δημιουργήσω, να φανώ
χρήσιμος στους ανθρώπους γύρω μου και στο περιβάλλον
και με εργατικότητα και θετική σκέψη με περιμένει
μια ακόμη πιο όμορφη και στρωτή ζωή.

Κι όμως, πολύ συχνά νιώθω μια ατέλειωτη λύπη.




.......

10/2/09

Ένας κανονικός τύπος

Έπρεπε να το κάνω τελικά, ήταν σωστή σκέψη.
Δεν έπρεπε να έχω τόσον καιρό ενδοιασμούς.
Αλλά κι ο κύριος Β. πολύ καλός άνθρωπος, με έκανε
να νιώσω πολύ άνετα. Με δέχτηκε και με ρώτησε για όλους.

Τα καθήκοντά μου απλά, μου τα εξήγησε όλα.
Κυρίως γραφείο αλλά κι εξωτερικές δουλειές, θα μείνει
εννοείται ευχαριστημένος, όταν χρειάζεται δουλεύω σκληρά.
Μόνο που οι άλλοι με κοίταζαν με μισό μάτι - θα περίμεναν
φαίνεται κανένα δικό τους.
Αλλά δε μου καίγεται καρφί, όλοι έτσι δουλεύουν.
Εγώ θ΄ αλλάξω τον κόσμο;

Οπότε λέω σιγά σιγά να αρχίσω να φτιάχνω τη ζωή μου:
να ψάξω για καλύτερο σπίτι, ν΄ αλλάξω το παλιό μου αμάξι,
να φορέσω κάνα ρούχο της προκοπής...
Ως και διακοπές στο εξωτερικό μη σου πω ότι θα πάω.

Με περιμένει από δω κι εμπρός μια εντελώς καινούρια ζωή.





.......